Пётр Фридрих Георг (Георгий Петрович) Ольденбургский

1811._Oldenburg_G_P_byKiprensky

 

Пётр Фрыдрых Георг (Георгій Пятровіч) Ольдэнбургскі

 

Пётр Фрыдрых Георг (Георгій Пятровіч) Ольдэнбургскі (ням. Peter Friedrich Georg von Oldenburg, 9 мая 1784, Ольдэнбург – 15 (27) снежня 1812, Цвер) – прынц Ольдэнбургскі, сын герцага Пятра Ольдэнбургскага і Фрыдэрыкі Вюртэмбергскай, зяць расійскага імператара Паўла I, генерал-губернатар спачатку Эстляндыі, затым – Цвярской, Яраслаўскай і Наўгародскай губерняў, галоўны дырэктар шляхоў зносін Расійскай імперыі.

Нарадзіўся 9 мая 1784 годзе ў Ольдэнбургу, другі сын герцага Ольдэнбургскага Пятра-Фрыдрыха-Людвіга і вюртэмбергскай прынцэсы Фрэдэрыкі-Лізаветы-Амаліі-Аўгусты, сястры імператрыцы Марыі Фёдараўны.

У 1808 годзе прыбыў у Расію і пачаў дзяржаўную службу, спачатку ў якасці эстляндскага генерал-губернатара.

3 жніўня 1809 года ажаніўся з вялікай князёўнай Кацярынай Паўлаўнай. У той жа дзень прынц Георгій Пятровіч атрымаў тытул Яго Імператарскай Высокасці і неўзабаве быў прызначаны генерал-губернатарам трох губерняў: Цвярской, Яраслаўскай і Наўгародскай – з мэтай аб'яднання гэтага краю – і галоўным дырэктарам шляхоў зносін, асабліва з мэтай узмацніць у Расіі суднаходства.

Яшчэ 16 ліпеня 1809 года падчас знаходжання ў Пецярбургу ім была заснавана «Экспедыцыя вадзяных зносін» на месцы ранейшага «Дэпартамента вадзяных камунікацый» з яго марудлівай вытворчасцю і слабым кантролем дзеянняў; пасля заканчэння мноства назапашаных у ім за ранейшыя гады спраў, дэпартамент быў зачынены.

20 лістапада прынц заснаваў пры “Экспедыцыі вадзяных зносін" асаблівы савет. Усё кіраванне было ім падзелена на 10 акруг, якія ахапілі сеткай ўсю Расію. Для службы ў іх быў заснаваны «Корпус інжынераў» на ваенным становішчы, а для земляных і іншых работ пры прарыве каналаў і інш. была складзена  “Майстравая брыгада". Для ўпарадкавання суднаходства і для нагляду за гэтым была прызначана адмысловая «Паліцэйская каманда».

Каб месцы ў корпусе інжынераў замяшчаліся адукаванымі і дасведчанымі чыноўнікамі, прынц заснаваў у Пецярбургу Інстытут Корпуса інжынераў (Інстытут шляхоў зносін). Усе гэтыя новаўвядзенні было прапанавана абмеркаваць Дзяржаўнаму Савету, і імператар зацвердзіў праект і праграмы прынца.

12 лютага 1810 года былі ўведзены прынцам правілы аб нагрузцы судоў і аб іх памеры. 29 кастрычніка  адкрыта суднаходства па рацэ Волзе праз Вышневолоцкі канал да Санкт-Пецярбурга і выпрацаваны дакладныя правілы суднаходства.

У ліпені 1811 года прынц з бацькам і жонкай наведаў Марыінскі і Ціхвінскі каналы, каб агледзець, якія праводзяцца там работы. А ў канцы 1811 года здзейсніў падарожжа па Бярэзінскім канале. 23 снежня прынц прадставіў імператару справаздачу аб злучэнні Себежскага возера з ракой Дрысай. Да 26 лютага 1812 года была прыведзена ў суднаходнае становішча рака Гарынь Валынскай губерні.

У пачатку снежня 1812 года ён, аглядаючы шпіталь, захварэў; у ноч з 14 на 15 снежня прынц памёр ад нервовай гарачкі; у студзені наступнага года цела прынца было пахавана ў Пецярбургу, а пасля (у 1826 годзе) перавезена ў Ольденбург.

 

 

Пётр Фридрих Георг (Георгий Петрович) Ольденбургский

 

Пётр Фридрих Георг (Георгий Петрович) Ольденбургский (нем. Peter Friedrich Georg von Oldenburg, 9 мая 1784, Ольденбург – 15 (27) декабря 1812, Тверь) – принц Ольденбургский, сын герцога Петра Ольденбургского и Фридерики Вюртембергской, зять российского императора Павла I, генерал-губернатор сначала Эстляндии, затем – Тверской, Ярославской и Новгородской губерний, главный директор путей сообщения Российской империи.

Родился 9 мая 1784 году в Ольденбурге, второй сын герцога Ольденбургского Петра-Фридриха-Людвига и вюртембергской принцессы Фредерики-Елизаветы-Амалии-Августы, сестры императрицы Марии Фёдоровны.

В 1808 году прибыл в Россию, и начал государственную службу, сначала в качестве эстляндского генерал-губернатора.

3 августа 1809 года сочетался браком с великой княжной Екатериной Павловной. В тот же день принц Георгий Петрович получил титул Его Императорского Высочества и вскоре был назначен генерал-губернатором трёх губерний: Тверской, Ярославской и Новгородской – с целью объединения этого края – и главным директором путей сообщения, в особенности с целью усилить в России судоходство.

Ещё 16 июля 1809 года во время пребывания в Петербурге им была учреждена «Экспедиция водяных сообщений» на место прежнего «департамента водяных коммуникаций» с его медлительным производством и слабым контролем действий; после окончания множества накопившихся в нём за прежние годы дел, департамент был закрыт.

20 ноября принц учредил при «экспедиции водяных сообщений» особый совет. Всё управление было им разделено на 10 округов, охвативших сетью всю Россию. Для службы в них был учрежден «Корпус инженеров» на военном положении,  а для земляных и иных работ при прорытии каналов и проч. была составлена «Мастеровая бригада». Для упорядочения судоходства и для надзора за этим была предназначена особая «Полицейская команда».

Чтобы места в корпусе инженеров замещались образованными и сведущими чиновниками, принц учредил в Петербурге Институт Корпуса Инженеров (Институт Путей Сообщения). Все эти нововведения было предложено обсудить Государственному Совету, и государь с большим одобрением утвердил проект и программы принца.

12 февраля 1810 года были установлены принцем правила о нагрузке судов и о их размере. 29 октября открыто судоходство по реке Волге через Вышневолоцкий канал до Санкт-Петербурга и выработаны точные правила судоходства.

В июле 1811 года принц с отцом и супругой посетил Мариинский и Тихвинский каналы, чтобы осмотреть, какие проводятся там работы. А в конце 1811 года совершил путешествие по Березинскому каналу. 23 декабря принц представил государю отчет о соединении Себежского озера с рекой Дриссой. К 26 февраля 1812 года была приведена в судоходное положение река Горынь Волынской губернии.

В начале декабря 1812 года  он, осматривая госпиталь, заболел; в ночь с 14 на 15 декабря принц скончался от нервной горячки; в январе следующего года тело принца было погребено в Петербурге, а впоследствии (в 1826 году) перевезено в Ольденбург.